Şıx dövlət

Şəhram Qolkar

Uşaq çağlarim idı. Həsi-hüsü bilmirdim. Yumurtadan çıxmış cücələr kimi, dükanlara girirdim, dövlətdən dad edirdilər! taksilərə minirdim, dövlətdən dad edirdilər! aralıqda bekarlar da, dövlətdən dad edirdilər! dilənçilər də, dövləti qınayırdı!

-Dövlət niyə laqeyddi?!- deyirdilər.

Kimi işsizlikdən, kimi aclıqdan, kimi dilsiz, kimi dinsizlikdən şikayət edirdi.

O vaxt hərdən bir, yaz-yay fəslində, evdə cullab curlayıb, xiyabanda satırdım, Evə kömək olurdu.

Cullab rəngini bir gün hər dükandan soruşdum,- yox,-dedilər, tapılmadı.

-harda olar?- soruşdum!

-"şıx dövlət" ədviyə satır, onda olar.- Dedilər.

Ürəkdən bir ah çəkib- nə gözəl təsadüf!- dedim. Cullab rəngini alacağam bir yana, ən önəmlisi, dövləti də görə bilmək imkanım olacaq. Adresi soruşub, dükanı tapdım.

Balaca daxmanın çölündə durub, baxdım dövlətə; başında yün papaq, çəlimsiz qoca, pırpızaqlı qaşlarının altından, zəhimli gözləri ilə, doruxdu mənə! çəlimsiz qoca, qaranlıq daxmada, qoltuqlu bir skamiyada oturmuşdu.

Qalxmağa hövsələsi olmayan dövlət, soruşdu-nədi?!

Dedim:- rəng var?

Gözlərini bərəldib elə üstümə cumdu, tüdabana-deyib, arxama baxmadan evimizə qədər qaçdım…

Onun niyə belə etdiyini anlamıramkı, anlamıram…! Hər nə isə keçdim cullabın da, rəngin də xeyrindən! öz ürəyimdə-dedim.

-allah dövləti də kəssin, şıxlısın da şıxsızın da…